De techniek die ruim 500 jaar in Mexico wordt toegepast, komt oorspronkelijk uit Noord-Afrika. Tijdens de bezetting van Spanje gaven de Noord-Afrikaanse Moren de techniek aan de Spanjaarden door, die het op hun beurt in de 15e en 16e eeuw mee naar Latijns-Amerika namen. De modellen en kleurencombinaties zijn in de loop der eeuwen wel veranderd. Toch is de relatie met Marokkaans aardewerk nog steeds herkenbaar.De vrouwen beschilderen de potten en dierfiguren met een eigen ontwerp. Geen item is hetzelfde. Die oude traditie maakt sterke producten: ze kunnen zowel binnen als buiten staan, alleen bij vorst moeten ze naar binnen.

Het basismateriaal van de producten is klei, afkomstig uit de Mexicaanse heuvels. Daarvan wordt gietklei gemaakt, die vervolgens in mallen wordt gegoten. Op dit moment zijn er 400 verschillende mallen: van kleine decoratieve objecten als kikkers, tot grote tuinobjecten van bijna een meter.

Na het drogen gaan de producten in een grote elektrische oven. Dan volgt de decoratie. Eerst tekenen de vrouwen met potlood een ontwerp, om het vervolgens met verf in te vullen. Hierna gaan ze wederom in de oven waardoor de felle kleuren zichtbaar worden. Dan een laag glazuur en voor de laatste keer worden ze gebakken.